میان فضای گیج اتاقم ،پنجره گم شده بود.

همه چیز دیوار بود ، دیوار بین من و خدا قرار گرفته بود

بیرون فرشته ها آواز می خواندند و باد برای آنها می رقصید و خدا می خندید

درون فقط دیوار بودو صدای سنگین سکوت.با او درد دل کردم.اما حرفم را نفهمید

باز حرف زدم و حرف زدم.اما باز نفهمید.برایش از آرزو گفتم. از امید و انتظار

اما دیوار بود و دیوار .حرفهایم را گوش می کرد ،اما انگار نمی فهمید.

برگشتم و نا امید در دنیای بزرگ تنهائی غوطه ور شدم 

صدائی ،سکوت مرا برآشفت

دیوار بود که ناله می کرد و با ناله هایش از هم باز می شد،و بازتر و بازتر

دیوار فرو ریخت.

ومن بهت زده دیدم که پشت دیوار فقط دیوار قطور دیگریست

و نه فرشته ای هست و نه خدائی